پردازنده به عنوان یکی از پراهمیت‌ترین تراشه‌های تشکیل‌دهنده ساختار نه تنها رایانه‌های شخصی، بلکه تمامی دستگاه‌های کامپیوتری همچون تلفن‌های همراه و ساعت‌های هوشمند، تبلت‌ها و … مطرح می‌باشد. تهیه و خرید یک پردازنده ضعیف در بروز مشکلات عدیده و عمده، به‌خصوص در اجرای بازی‌های رایانه‌ای تأثیرگذار می‌باشد؛ مطابق با آن، پتانسیل پردازشی و محاسباتی یک سی‌پی‌یو قدرتمند نیز در صورت استفاده معمولی از رایانه شخصی کاملاً هدر رفته و ضرر و زیان‌های مالی بعضاً قابل توجهی را می‌تواند به خود اختصاص دهد، بنابراین انتخاب پردازنده مناسب، با توجه به کاربری مورد نیاز باید از اولویت بالایی در سرهم‌بندی کامپیوترهای رومیزی برخوردار باشد.
کمپانی اینتل به عنوان یکی از قدرتمندترین شرکت‌های فعال درزمینهٔ تولید و ساخت پردازنده‌های کامپیوتری سالیان سال است که به طراحی و توسعه تراشه‌های مختلف مشغول بوده و طیف انتخاب گسترده‌ای را برای مصرف‌کنندگان خود به ارمغان آورده است. این کمپانی با عرضه پردازنده‌های سری Core برای اولین بار در سال 2008 فاز جدیدی از پردازشگرهای رایانه‌ای را در معرض دید عموم قرار داد. این موضوع اگرچه اقدامی کاملاً قابل ستایش از جانب اینتل به شمار می‌رود، اما استفاده از عناوین و پسوندهای مختلف در نام‌گذاری تراشه‌های منجر به سردرگمی کاربران در انتخاب سی‌پی‌یو مناسب شده است. همان‌طور که می‌دانیم، پردازنده‌های اینتل در حال حاضر در قالب سری‌های مختلفی همچون Core i3 ،Core i5 ،Core i7 ،Core i9 ،Celeron و Pentium عرضه شده‌اند، اما هر کدام از سری‌های اشاره شده کدام بخش از بازار را پوشش داده و کاربری بهینه آن‌ها چیست؟
پردازنده‌های Core i3
پردازنده‌های Core i3 در حقیقت‌ترین ارزان قیمت‌ترین تراشه‌های عرضه شده در میان پردازشگرهای سری Core به شمار می‌روند. اغلب سی‌پی‌یوهای این سری از دو هسته فیزیکی برخوردار بوده و تعداد رشته‌های پردازشی را با توجه به پشتیبانی از فناوری هایپر تردینگ به چهار عدد افزایش داده‌اند. علاوه بر آن تکنولوژی مجازی‌سازی (Virtualization) و معماری 64 بیت نیز توسط این سری از پردازشگرهای رایانه‌ای در دسترس کاربران قرار گرفته‌اند.
تهیه و خرید یک سی‌پی‌یو Core i3 مستقیماً به کاربری مورد نیاز وابسته می‌باشد. توان پردازشی و محاسباتی به ارمغان آورده شده توسط تراشه‌های این سری برای انجام کارهای روزمره و ساده همچون تماشای فیلم‌های ویدئویی، جستجوی اینترنت، ارسال نامه‌های الکترونیکی (ایمیل) و … کاملاً کافی بوده و پردازشگرهایی قابل اطمینان به شمار می‌روند. علاوه بر آن تعداد واحدهای محاسباتی (هسته) از معماری Coffee Lake به بعد با افزایش دو برابری به چهار هسته فزونی پیدا کرده‌اند که این مهم سی‌پی‌یوهای Core i3 را حتی برای اجرای بازی‌های رایانه‌ای متوسط با تنظیمات گرافیکی مطلوب (متغیر با توجه به سنگینی عنوان اجرا شده) نیز به‌گزینه‌ای قابل اتکا تبدیل کرده است (البته ذکر این نکته ضروری است که پشتیبانی از فناوری هایپر تردینگ دیگر به ارمغان آورده نشده است).
پردازنده‌های Core i5
پردازنده‌های سری Core i5 در حقیقت تراشه‌های میان رده عرضه شده از جانب کمپانی اینتل به شمار رفته و بهترین تعادل را در کارایی نسبت به قیمت پرداختی (فاکتور P/P) به ارمغان آورده‌اند. این سری از پردازشگرهای رایانه‌ای شاید از قدرت کافی برای اجرای بازی‌های رایانه‌ای در وضوح تصویر 4K برخوردار نباشند، اما برای گیمینگ در رزولوشن 1080p بسیار مناسب بوده و از پتانسیل لازم برای اجرای اکثر عناوین در فریم مطلوب بهره می‌برند. پردازنده‌های سری Core i5 برای گیمینگ، انجام کارهای روزمره، ویرایش محتویات ویدئویی و به‌صورت کلی افرادی که دائماً از کامپیوتر خود استفاده کرده و چندین نرم‌افزار را به‌صورت هم‌زمان اجرا می‌کنند مناسب به شمار می‌روند.
لمس بهبود کارایی در بین پردازنده‌های سری Core i5 و Core i3 مستقیماً وابسته به نوع کاربری مورد نیاز می‌باشد. به عنوان مثال اجرای بازی‌های رترو و سبک شاید تفاوت موجود در بین دو سری را نمایانگر نباشد، اما ویرایش چندین عکس توسط نرم‌افزار فتوشاپ برتری سی‌پی‌یو Core i5 را کاملاً آشکار می‌کند. در انتها ذکر این نکته نیز ضروری است که پردازنده‌های Core i5 از زمان معرفی تاکنون در قالب پیکربندی‌های متفاوتی متشکل از دو، چهار و شش هسته فیزیکی طراحی و روانه بازار شده‌اند، بنابراین در صورتی که از محدودیت بودجه برخوردار نیستید، مطمئناً خرید تراشه دارای تعداد هسته‌های بیشتر توصیه می‌شود.
پردازنده‌های Core i7
تا پیش از معرفی پردازنده‌های Core i9، پردازشگرهای Core i7 قدرت مطلق در میان سی‌پی‌یوهای سری Core محسوب می‌شدند. از جمله اصلی‌ترین اهداف و وظایف پردازنده‌های این سری می‌توان به فرآیندهای مالتی تسکینگ، کاربردهای چندرسانه‌ای سنگین، گیمینگ و انجام محاسبات ریاضی و … اشاره کرد. قدرت یک سی‌پی‌یو Core i7 هنگام اجرای هم‌زمان چندین ماشین مجازی و یا ویرایش فایل‌های ویدئویی 4K و بیشتر در نرم‌افزارهای ویرایشگر کاملاً قابل مشاهده می‌باشد. از جمله دیگر برتری‌های سی‌پی‌یوهای Core i7 در مقایسه با دو سری پیشتر اشاره شده می‌توان به گنجایش بیشتر حافظه کش اشاره کرد که نتیجه آن به بهبود انجام فرآیندهای تکراری و افزایش سرعت و کارایی مالتی تسکینگ منتهی شده است.
خرید یک پردازنده Core i7 برای بسیاری از افراد ضروری نبوده و پیشنهاد می‌شود تا با تهیه یک پردازشگر Core i5، میزان بودجه باقی‌مانده صرف ارتقاء کارت گرافیک، حافظه اصلی و یا درایو جامد سیستم شود، اما اگر حوزه کاری شما وابسته به فعالیت‌های سنگین سی‌پی‌یو محور بوده و یا قصد اجرای بازی‌های رایانه‌ای در وضوح تصویر 2K یا 4K را دارید، انتخاب یک پردازنده از این سری می‌تواند بهبودهای قابل لمسی را به ارمغان آورد.
پردازنده‌های Core i9
تمامی پردازنده‌های Core i9 در حال حاضر برای سوکت LGA 2066 عرضه شده و میزبانی از آن‌ها بر عهده چیپست‌های سری X (به عنوان مثال X299) گذاشته شده است، بنابراین تهیه و خرید مادربردی جدید برای استفاده از آن‌ها لازم و ضروری می‌باشد. پردازنده های این سری به عنوان عضوی از محصولات Core X روانه بازار شده و مستقیماً سیستم‌های گران قیمت، پیشرفته و ورک‌استیشن را هدف قرار داده‌اند. ضعیف‌ترین تراشه در این سری در حال حاضر از 10 هسته فیزیکی برخوردار بوده و گنجایش چشمگیری از حافظه کش L3 را با خود به ارمغان آورده است، بنابراین پردازنده‌های سری Core i5 و یا حتی Core i7 در بنچمارک‌های کامپیوتری قابل مقایسه با آن‌ها نمی‌باشند. اگرچه قدرت پردازشی و محاسباتی پردازشگرهای Core i9 با بهبود قابل توجهی همراه شده، اما هزینه طراحی و قیمت تمام شده آن‌ها نیز فشار قابل توجهی را به جیب فرد خریداری وارد کرده و بعضاً چندین هزار دلار آب می‌خورند، بنابراین کاربری آن‌ها در حال حاضر مطلقاً محدود به طراحی انیمیشن‌های سه‌بعدی، محاسبات علمی و … شده است. البته که اجرای بازی‌های رایانه‌ای در حداکثر وضوح تصویر و تنظیمات گرافیکی نیز میسر می‌باشد، اما پیشنهاد نمی‌شود، زیرا به هیچ عنوان از صرفه اقتصادی برخوردار نیست.
پردازنده‌های Pentium و Celeron
پردازنده‌های سری سلرون و پنتیوم در حقیقت برای استفاده خانگی روانه بازار شده و در مقایسه با تراشه‌های سری Core i3 نیز کارایی کمتری را با خود به ارمغان آورده‌اند. این سری از محصولات برای انجام کارهای روزمره سبک مناسب به شمار رفته و برای آن دسته از افرادی که به دنبال استفاده سنگین از رایانه شخصی خود نیستند می‌توانند به عنوان یک انتخاب مناسب مطرح باشند. علاوه بر آن کاهش میزان انرژی مصرفی نیز آن‌ها را به گزینه‌ای ایده آل برای پیکربندی لپ‌تاپ‌های ارزان قیمت و کم مصرف تبدیل کرده است (به‌خصوص سی‌پی‌یوهای سری سلرون).
پردازنده‌های سلرون در مقایسه با تراشه‌های پنتیوم از گنجایش حافظه کش و سرعت کلاک (فرکانس) پایین‌تری برخوردار بوده و کارایی کمتری را فراهم آورده‌اند. اجرای بازی‌های رایانه‌ای و گیمینگ در بسیاری از مواقع از عهده پردازشگرهای سلرون خارج است (با استثنای عناوین تحت وب و بسیار سبک)، اما پردازنده‌های پنتیوم، وابسته به تعداد هسته‌های فیزیکی و پشتیبانی از فناوری هایپر تردینگ می‌توانند در این بخش قدرت نمایی کنند. به عنوان مثال سی‌پی‌یو Pentium G4560 یک تراشه مناسب برای انجام کارهای روزمره به شمار رفته و بر طبق بنچمارک‌های موجود از پتانسیل لازم برای عدم گلوگاه شدن برای کارت گرافیک GTX 1060 نیز برخوردار می‌باشد، اما به‌صورت کلی پیشنهاد می‌شود تا برای گیمینگ، حداقل یک پردازنده از میان خانواده Core i3 انتخاب شود.
